[1]
Seperti yang kita
tahu, dalam politik tiada musuh (individu atau organisasi) yang kekal.
Lawan menjadi
kawan. Kawan menjadi lawan.
Bagi sebuah gerakan
Islam atau parti Islam, lawan atau kawan bergantung kepada sejauh manakah
sesuatu pihak musuh politik(atau bekas musuh politik) mahukan Islam sama ada
mereka menyertai gerakan Islam atau bersekutu dengan dengan gerakan Islam.
[2]
Politik ada tujuan
dan matlamat.
Tujuan politik
Islam ialah kewujudan pemerintahan Islam yang didalamnya mengandungi
pelaksanaan ekonomi Islam, ada kepimpinan Islam, perundangan Islam, pentadbiran
Islam dan dasar-polisi Islam. Sumber pemerintahan Islam adalahAl-Quran dan Ass
Sunnah serta Ijma’ Ulamak dan Qiyas.
Politik Islam
bertujuan mendapat keredhaan Allah dan politik untuk akhirat bukan sekadar
matlamat dan tujuan duniawi sahaja.
Politik Islam juga
mempunyai tujuan duniawi yakni membangunkan tamadun dan negara yang adil dan
maju berdasarkan syariat Islam.
Politik Islam tidak
menolak kesepakatan bersama golongan bukan Islam atau musuh politik untuk
membangunkan negara.
[3]
Kesepakatan dengan
musuh politik seperti puak sekularis, liberalis, nasionalis, pluralis dan
lain-lain mesti dalam tujuan duniawi dengan batas-batas sempadan tertentu yang
memenuhi kehendak syarak.
Maknanya, ikatan
ini memerlukan syarat-syarat tertentu yang perlu dipenuhi. Jika pihak musuh
Islam melanggarinya, hubungan dan
persepakatan boleh terputus.
[4]
PAS mempunyai
eksperimen dan pengalaman politik dalam kesepakatan politik secara bersama
dengan piha musuh politik seperti dalam BN, APU, BA dan PR.
Ramai yang melihat
PAS bersifat pragmatik. Tetapi keputusan tersebut dibuat berdasarkan dalil dan
hujah tertentu yang diputuskan oleh para ulama dalam PAS.
[5]
Kebijaksanaan
pemimpin yang berpengaruh dan keputusan Syura penting dalam menentukan
kesepakatan dengan musuh politik. Jika tidak berlaku huru-hara dalam sesebuah
gerakan Islam.
No comments:
Post a Comment